नवनीत बऱ्हाटे / उल्हासनगर
शाळा म्हणजे मुलांच्या आयुष्यातील एक पवित्र ठिकाण, जिथे ते खेळतात, शिकतात, आणि जगाची नवीन दृष्टी प्राप्त करतात. आई-वडील आपल्या मुलांना शाळेत पाठवताना त्यांचे हृदय आनंदाने भरून येतं, कारण त्यांना वाटतं की त्यांची मुले सुरक्षित ठिकाणी आहेत. परंतु, एका घटनेने हा विश्वास चुरगळून टाकला आहे.
त्या चिमुकल्या मुलीच्या आयुष्यात शाळेत शिकताना जे काही घडलं, ते एक भयावह स्वप्न बनले आहे, ज्याची ती कल्पनाही करू शकत नाही.
आईसाठी मुलीच्या तोंडून तो भयावह घटनाक्रम ऐकणं म्हणजे तिच्या आत्म्याचा तुकडाच काढून घेण्यासारखं होतं. ती आई, जी आपल्या मुलीच्या प्रत्येक आनंदासाठी जगते, तिच्या मुलीच्या या भयावह अनुभवाने तिचे मन पारच खचून गेले. ती जिच्या चेहऱ्यावर हसणे पाहायला पाहिजे होते, तिच्या डोळ्यात आता फक्त एकच गोष्ट दिसत होती ती म्हणजे "भीती".
तिला ही घटना स्वीकारणे अशक्य होते, कारण तिच्या मनात एकच विचार सतत घोंगावत होता—"शाळा, जिथे माझी मुलगी सुरक्षित असावी, तिथेच तिला अशा त्रासाला सामोरे का जावे लागले."
मुलगी शाळेत गेली की, ती सुरक्षित असावी, असे प्रत्येक आईचे मन असते. पण या घटनेनंतर त्या आईच्या मनात शाळेच्या चार भिंतींवरचं विश्वासाचं आभाळ कोसळले. मुलांची सुरक्षितता म्हणजेच त्यांचे भविष्य, आणि या भविष्याला असे तडा जाणं हे नक्कीच असह्य आहे.
ती मुलगी पुन्हा हसावी, तिच्या चेहऱ्यावरची भीती निघून जावी, आणि तिच्या डोळ्यांतून पुन्हा एकदा स्वप्नं फुलावी, अशी त्या आईची मनापासूनची इच्छा आहे.
मुलांच्या सुरक्षिततेचा विचार होणे गरजेचे
हा प्रसंग आपल्या सर्वांसाठी एक इशारा आहे की, शाळा ही फक्त शिक्षणाचे ठिकाण नसून, तिथे मुलांच्या सुरक्षिततेचा संपूर्ण विचार होणे अत्यावश्यक आहे. त्या आईसाठी आता तिच्या मुलीचे भविष्य हाच एकमेव ध्यास आहे, आणि ती मुलीच्या सुरक्षिततेसाठी कोणतीही किंमत चुकवायला तयार आहे. तिच्या मनात एकच विचार आहे, आपल्या मुलीच्या डोळ्यात परत एकदा ते निरागस हसणे आणण्याचे, जे कधी काळी शाळेच्या त्या चार भिंतींमध्ये हरवले होते.
